حــرف دلــم

من نه عاشق بودم 

و نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من,

من خودم بودم و تنهائی و یک حس غریب 

که به صد عشق و هوس می ارزید...

من خودم بودم و دستی که صداقت می کاشت

من خودم بودم و هر پنجره ای 

که به سر سبز ترین نقطه ی بودن وا بود

و "خدا" می داند

بی کسی از ته دلبستگیم پیدا بود

من نه عاشق بودم

و نه دلداده به گیسوی بلند

و نه آلوده به افکار پلید

من به دنبال نگاهی بودم

که مرا از پس دیوانگیم می فهمید...